دولت شاهنشاهی پارس ،که در زمان داریوش بزرگ به منتها درجه بزرگی خود رسیده بود ،شامل بیست ایالت میشد و مصر،فلسطین،سوریه فنیقیه،لیدیا،فریگیا،یونیا،کاپادوکیا،کیلیکیا ، ارمنستان،آشور،قفقاز،بابل،ماد،پارس، آنچه امروز بنام افغانستان و پاکستان معروف است ،باختر رود سند در هندوستان،سغدیانا،باکتریا،جایگاه ماساگتها و قبایل دیگری از آسیای میانه جزو این امپراطوری بزرگ بود.تا آن زمان هرگز دولتی به این بزرگی و پهناوری که در زیر فرمان یک نفر باشد،در تاریخ پیدا نشده بود.پارسی که در آن روزگار بر چهل میلیون ساکنان این نواحی حکومت میکرد،همان ایرانی نیست که اکنون میشناسیم،بلکه ناحیه کوچکی در مجاورت خلیج فارس بود که در آن زمان بنام پارس خوانده میشد و اکنون آنرا فارس مینامند.سرزمین پارس سرای بیابانهای بی حاصل و کوههای فراوان بود.رودخانه فراوان نداشت و در معرض گرمای سوزان و سرمای کشنده بود و به همین جهت بود که درآمد زمین به تنهایی کفاف زنگی دو میلیون ساکنان آنرا نمیکرد و ناچار باید کسری را از راه بازرگانی و کشورگشایی تامین کنند.مردم کوه نشین اصلی سرزمین پارس،مانند مادها ،از نژاد هند و اروپایی و شاید هم از جنوب روسیه به این نواحی آمده بودند.از زبان دین قدیمشان آشکار میشود که با آن دسته از نژاد آرین که از افغانستان گذشته و طبقه حاکمه را در سرزمین هند تشکیل داده بودند نسبت نزدیکی داشته اند.داریوش بزرگ خود را در نقش رستم چنین معرفی کرده است:پارسی،پسر پارسی،آریایی،از نژاد آریایی.
زردشتیان وطن نخستین خود را بنام (ایران-وئجه) یعنی وطن آریاییها می نامند.استرابون کلمه آریانا را برای سرزمینی استعمال کرده است که تقریبا با آنچه امروز بنام ایران مینامیم تفاوتی ندارد.
زاد روز زرتشت خجسته باد
خداحافظ
عکسهای شهر تاریخی استخر
شهر باستانی استخر
سنگهای تخت جمشید
نام و نسبت زمانی ماههای سال در تقویمهای مختلف
واژه پارسه، تخت جمشید و پرسپولیس
امپراطوری هخامنشی
کتابخانه تخت جمشید
کوروش بزرگ
فونت خط میخی
پادشاهان هخامنشی
تخت جمشید،معجزه هنر پارسیان
[عناوین آرشیوشده]
بازدید دیروز: 86
کل بازدید :1080372
