شخصیتهای اسطوره ای

شخصیتهای اسطوره ای

سروشه یا سروش، به معنی فرمانبرداری و اطاعت یا انضباط، از چهره های محبوب ایران باستان است. این ایزد در تمام آیین های دینی وجود دارد. زیرا در نیایش ها و سرودهای مردمان جای دارد و نیایش ها را به بهشت منتقل میکند. در کتب باستانی، از سروش با نام (سرور مناسک دینی) یاد شده است. وی همچنین به جنگجوی مسلح و بهترین در هم کوبنده دروغ توصیف شده است که با تبرش، کاسه سر دیوان را خرد میکند و دشمنی سختی با (ایشمه یا خشم) دارد. او نخستین کسی بود که (برسم، شاخه نوعی گیاه مقدس) را در مناسک دینی گسترد و دعاها را تقدیم اهورامزدا کرد.

انگره مینیو یا اهریمن

انگره مینیو، در زبان فارسی میانه، به اهریمن شهرت یافته که رهبر گروه دیوان است. هدف او ویران کردن و تخریب جهان است. او در جایگاه شرارت اقامت دارد و نادانی و زیان رسانی و بی نظمی ویژگی اوست. او میتواند ظاهرش را عوض کند و به چلپاسه، مار یا مرد جوانی در آید. بر عکس اهورامزدا که زندگی را می آفریند، او مرگ را بوجود می آورد. در پایان دنیا، به رغم تلاشهای بسیار، اهریمن شکست میخورد و (آفرینش بد) نابود میشود. بنابر آنچه در اسناد آمده، نخستین سه هزار سال، دوره آفرینش اصلی است. دومین سه هزاره، بنا به درخواست اهورامزدا، بی هیچ تنشی سپری میشود. سومین سه هزاره، دوران آمیختگی خیر و شر است و چهارمین سه هزاره، اهریمن شکست میخورد. در آیین پیشینیان، از این دوازده هزار سال، نه هزار سال زمان فرمانروایی شد و سه هزار سال دوران نابودی آن است.

نخستین آفرینش ها همه در حالت مینویی بودند. درخت بدون پوست و خار، گاو سفید و کیومرث که نخستین انسان بود و مانند خورشید میدرخشید. اما با حمله اهریمن همه چیز به هم خورد. از اینرو، اهورامزدا آسمان را پوشش سختی قرار داد که جهان را در بر گرفت و مانند زندانی، اهریمن را در دام افکند. اهریمن بی هوش به دوزخ افتاد، اما همه دیوان کوشیدند که او را به هوش آورند. (جهی) بدکار سر رسید و قول داد که کیومرث و گاو را دچار چنان رنجهایی کند که زندگی در نظرشان بی ارزش شود. همچنین به همه آفریده ها حمله و روح پلیدی را در آنها زنده کند. به این ترتیت اهریمن جان تازه ای گرفت و آرزوی (جهی) را برآورده کرد. او و همه دیوان به زمین حمله کردند و آسمان را شکافتند و از آب رد شدند و به وسط زمین رسیدند. آسمان و زمین تار شدند. تمامی گیاهان، زهرآلود شدند و پژمردند. کیومرث و گاو دچار همه بلایا (آز، نیاز، درد و گرسنگی، بیماری و کاهلی) شدند.

همه آفریده های خوب در برابر آفریده های بد قرار گرفتند. دروغ و راستی، جادوگری و کلام مقدس، افراط و تفریط در برابر اعتدال و ...

تمام جهان مادی از بین رفت و سرانجام انسان نیز مرد. در این زمان چنین مینمود که اهریمن پیروز شده و شر تمامی دنیا را فرا گرفته است. اما داستانی دیگر در پیش بود. اهریمن پس از پیروزی نمایان خود، تصمیم گرفت به جایگاه خود در تاریکی بازگردد، اما مینوی آسمان مرد جنگجوی زره بر تن و فروهر که همان شکل مینویی انسان است راه را بر او بستند. فروهر، خود آسمانی و حقیقی هر انسان است. اگر چه انسان مادی کار بر انجام میدهد، اما فروهر او در آسمان بدون تغییر میماند.اینان در برابر اهریمن ایستادند و از فرار اهریمن جلوگیری کردند. زندگی بار دیگر (در حالی که اهریمن در زمین گرفتار شده بود) شروع به شکوفایی کرد.

(تیشتر) باران را ایجاد کرد. آبها، آفریدگان بد را شستند. زمین بارور شد. پنجاه و پنج نوع غله و دوازده نوع گیاه دارویی بر زمین روییدند. نخستین زوج بشر از نطفه کیومرث، بیرون، آمدند که به شکل گیاهی پیوسته به هم روییدند. این دو با هم درختی را تشکیل دادند که حاصل آن ده نژاد بشر بود. اهریمن در کمین نشسته بود که بشر را از راه راست منحرف کند. اهریمن بر اندیشه نخستین انسانها (مشی و مشیانه) تاخت و آنان نخستین دروغ را بر زبان آوردند. از این پس، سرگردانی نخستین زوج آغاز شد. تا اینکه آنها وظیفه خویش را با به دنیا آوردن همه نژادهای بشر به انجام رساندند.

محمد ::: سه شنبه 88/4/2::: ساعت 12:37 صبح

نظرات دیگران: نظر

لیست کل یادداشت های این وبلاگ