هفت 7 آبان روز جهانی کوروش است . این روز بزرگ بر شما مبارک باد

هرجای دنیا که کم آوردیم نام کوروش رو به زبان آوردیم . . .



تویی کــوروش شـاهـنـشـــاه این سرزمین

پــــیـام آور راسـتـی بــــر جــــهـان و زمیــن



تــورات و انجیــل و قــــرآن تــو را گـفـتـه اند

پـیــــامبــری تـو را، بــر آسمـانـها جسته اند



شهــره یـافـتــگان هـمه ز تـو نــام بــرده اند

سنگ نبشته ها نام تو به نیک حک کرده اند



شهــــریـارا به نبـرد شمشـیـر بران بوده ای

بر میـان نـــژادها پـارسـا و پارسی بوده ای



گفـتـارت بـــر بیـن الـمـلـل ســـــردر اســت
منـشــور دادگــریت بـه گــیـتـی گوهر است



ای شاهنشاه خوبان روز بزرگداشتت مبارک باد
درود بر کوروش بزرگ ، این بزرگمرد تاریخ ، آن روشنفکر

www.iranpars.tk

راستی، شادمانی است و شادمانی از آن کسی است که همیشه راستگو و درست کردار باشد

ما زنانی را می ستاییم که از پرتو راستی ممتازند

حقیقت، برترین کارمایه انسان است و سعادت از آن کسی باد  که خواستار حقیقت است.

زندگی ظهور زلال زیبایی و مهربانی هاست ، با هم مهربان باشیم.

خدای زرتشت بخشایشگر و پر جوشش است و از کسی که میبخشد نباید ترسید. از تنها چیزی که باید ترسید همان ترس است.

تنها عبادت و راه خشنودی اهورا مزدا، انجام کردار نیک و پارسایی است که بدی و بدان را براند.

در نتیجه ی کردار نیک است که این جهان می بالد و پرورش می یابد و خداوند زمین را آفریده که بر اثر کار و کوشش ما بپرورد و برای ما شادی و نیک بختی پدید آورد

محققان باستان شناس انگلیسی، پس از سالها تحقیق، کانال خشایارشا را در یکی از شبه جزایر دریای اژه کشف کردند. خشایارشا در جریان فتح یونان، دستور حفر این کانال شگفت انگیز را که داستان آن، جنبه افسانه ای پیدا کرده بود، صادر کرد. این کانال در سطح زمین، 30 متر عرض داشته و برای عبور دو کشتی بادبانی جنگی کافی بود. کانال به گونه ای حفر شد که از هر دو طرف به سطح پایین شیب داشت و عرض کانال در عمق به 15 متر میرسید و طول این کانال، 2253 متر بوده است.

ترعه حفر شده توسط مهندسان خشایارشا، در شبه جزیره آتس شرقی ترین نقطه شبه جزیره کالسیدس قرار داشته که در راس آن واقع شده و از شمال به جنوب قرار گرفته است. حفر این کانال برای خشایارشا جنبه حیاتی داشت. چرا که در غیر اینصورت، ایرانیان میبایست کیلومترها در امتداد این شبه جزیره بسوی جنوب دریای اژه کشتیرانی کنند و دوباره همان مسیر را پس از رسیدن به دماغه جنوبی شبه جزیره، بسوی شمال طی کنند. هرودوت، حفر این کانال را در کتاب خود ذکر کرده بود، اما کسی این داستان شگفت انگیز را باور نمیکرد. ساختن این کانال که زیر رسوبات دریایی و لای و لجن 25 قرن گذشته دفن شده است، به استراتژی نظامی درخشان ایرانیها و مدیریت کار انسانی و مهندسی راه و ساختمان آنها گواهی میدهد.

دکتر بن ایزارلین میگوید: این یک اثر عظیم و غول پیکر و کاری شگفت انگیز بود. در جریان حفر کانال، کارگران میبایست زمین را بیل زده و خاک را داخل کیسه کرده، از پایین به بالا، دست به دست کنند.

ساختن کانال خشایارشا، علاوه بر مهندسی، ناشی از مهارت مدیریت نیز بود. دو نفر مهندس ایرانی بنام (بوبارس) و (ارتاخایس)، مامور انجام این کار شدند. ارتاخایس از نجبای هخامنشی بوده و به گفته هرودوت، این سردار نامی پارس، از حیث اندام از تمام پارسیها بلندتر و صدای بسیار رسایی داشته است. نزدیک کانال، برجستگی قبر مانندی است که تصور کرده اند شاید بقایای قبر ارتاخایس باشد که پس از مرگ،  به امر خشایارشا در همانجا به خاک سپرده شده است.

گمان میرود خشایارشا برای حفر کانال از مهندسان فینیقی نیز استفاده کرده است و تیمهایی از کارگران را در قسمتهای گوناگون کانال گماشته است. پس از جنگ سخت خشایارشا با یونانیان، کانال بطور کلی فراموش شد و به افسانه ها سپرده شد.

برگرفته از: کانال خشایارشا چگونه کشف شد. ترجمه دکتر حمید احمدی

ایجاد کانال دریایی بوسیله مهندسان ایرانی به سرپرستی (ارتاخه) هخامنشی و به فرمان داریوش بزرگ انجام شد. داریوش بزرگ با توجه به اهمیت راههای دریایی بویژه راه دریایی بین مصر و ایران در اواخر قرن ششم پیش از میلاد دستور داد کانالی بین دریای سرخ و دریای مدیترانه از راه نیل ایجاد شود تا کشتیهای ایرانی به راحتی بتوانند از آن آبراه عبور کرده و در نتیجه راه بسیار کوتاهی بین ایران و مصر از طریق دریا ایجاد گردد. به یادبود این کار بزرگ و پر ارزش جهانی که به دستور داریوش بزرگ انجام پذیرفته بود، لوحه سنگی با خطوط میخی پارسی، عیلامی، بابلی و مصری در آنجا نصب گردید.

( منم داریوش، شاه شاهان، شاه کشورهایی که تمام نژادها مسکون است. شاه این سرزمین بزرگ تا آن دورها، پسر ویشتاسب هخامنشی. من پارسی هستم و به همراهی پارسیان، مصر را گرفتم. امر کردم این کانال را بکنند از پی رو نیل که از مصر جاری است تا دریایی که از پارس بدان روند. این ترعه کنده شد، چنانکه فرمان دادم و کشتیها از مصر بوسیله این کانال بسوی ایران روانه شدند چنانکه اراده من بود)

این لوحه در سال 1866 میلادی در شلوف التزابه، 33 کیلومتری کانال کمی به طرف غرب ترعه امروزی بدست آمد. طرف دیگر لوح، کتیبه مفصل تری به خط و زبان مصری، نقل گردیده است که مفاد ترجمه لوحه، شرح مفصلی است که در بالا نقل شد. در نوشته دیگر، فقط نام داریوش روی آن نوشته شده، ولی کتیبه دیگر عباراتی دارد بدین مضمون: من هستم داریوش شاه شاهان، شاه بسیاری از کشورها که از تمام نژادها مسکون است. شاه این سرزمین بزرگ و پهناور، پسر ویشتاسب هخامنشی.

در کتیبه مصری، نقش داریوش، مانند فراعنه مصری تزیین شده، صورت او زیر قرص آفتاب بالدار و خدایان دو نیمه نیل را در زیر اسم او بهم اتصال داده و اسامی کشورهایی که تابع داریوش (به مصری تریوش) بوده اند نوشته شده و بدین ترتیب خواسته اند بنمایانند که داریوش از فراعنه سلسله هجدهم که مقتدرترین سلسله مصر بوده اند، برتر بوده است. نمایندگان کشورهای تابعه در این نقوش زانو به زمین زده و در حال کرنش و خضوع میباشند و همانطور که در نقوش آرامگاههای شاهان منظور شده، مقام اول را پارسیها، بعد مادیها و مقام آخر را سکاها دارند. کتیبه ها به همان اصول و رسم فراعنه مصر نوشته شده و عباراتی از آن خواناست که ترجمه شده است

( آن داریوش که زاده الهه نیت،مادر خدایان مصری) است، انجام داد تمام چیزهایی که را که خدا شروع کرد... آقای همه چیز که قرص آفتاب را احاطه کرده وقتی که در شکم مادر قرار داشت و هنوز به دنیا نیامده بود، (نیت) او را پسر خود دانست... امر کرد به او... دست خود را با کمال به طرف او برد تا دشمنان او را برافکند چنانکه از برای پسر خود کرد... او دشمنان خود را در تمام ممالک نابود میکند. شاه مصر علیا و سفلی آن (تریوش) که تا ابد پاینده است. شاه بزرگ، پسر ویشتاسب هخامنشی است. او پسر اوست، قوی و جهانگیر است. تمام بیگانگان با هدایای خود به او روی می آورند و برای او کار میکنند)

لازم به ذکر است در کتیبه های مصری، نام شش تن از شهریاران هخامنشی (کوروش کبیر، کمبوجیه، داریوش اول، خشایارشا، اردشیر اول، اردشیر سوم) تا کنون دیده شده است.

برگرفته از : نقش ایران در تاریخ تمدن جهان. نگارش عبدالرفیع حقیقت 

نبرد کوروش کبیر با ماساژتها و کشته شدن کوروش کبیر

پس از تسلط کوروش کبیر بر فنیقیه و بابل، او خواست ماساژت ها را هم مطیع شاهنشاهی ایران کند. ماساژتها چنانکه هرودوت مینویسد: مردمی بودند که از لحاظ خشونت و تندخویی معروف بودند. با این حال، هرودوت از آنها به عنوان ملتی شجاع و بزرگ یاد میکند.آنها در اطراف رود سیحون (ماورالنهر) زندگی میکردند. بعضیها این مردم را سکایی میدانند. انگیزه لشکرکشی کوروش به شمال شرقی ایران متعدد است. برای نمونه میگویند که کوروش ابتدا به ملکه ماساژتها که بیوه پادشاه آنها بود، پیشنهاد اتحاد داد و حتی از او خواستگاری کرد، اما ملکه ماساژتها از آن بیم داشت که کشورش در دست شاهی که تمام منطقه را تسخیر کرده بود، گرفتار شود. در نتیجه پیشنهاد کوروش را رد کرد. اما کوروش با راهنمایی بزرگان و درباریان خود و با ترفندهای ویژه ای به کشور آنها حمله میکند و سربازان هخامنشی موفق میشوند پسر ملکه ماساژتها را اسیر کنند.. ملکه از ترفندهای کوروش بسیار ناراحت میشود و با باقیمانده سپاهیان خود به ایرانیان حمله میکند. در این نبرد، کوروش کبیر پس از 28 سال پادشاهی، کشته میشود.

این رویداد در سال 530(پ.م) واقع شد. البته کوروش توانست به اعماق قلمروی سکاها نفوذ کند و از آمودریا هم بگذرد ولی بخت با او یار نبود. برابر نوشته های هرودوت، کوروش قبل از جنگ با ماساژتها در خواب دیده بود که داریوش، پسر بزرگ ویشتاسب، بر روی دو شانه اش پرهایی دارد که با یکی آسیا را پوشانده و با دیگری بر اروپا سایه افکنده است. داریوش در آن زمان، تنها بیست سال داشت و در پارس بود.

پس از کشته شدن کوروش کبیر در جنگ، پیکر او را با احترام، به پارس منتقل کردند و با آیین ویژه نظامی و درباری در محل پاسارگاد کنونی به خاک سپردند. رهبر و گرداننده اصلی آیین خاکسپاری کوروش، داریوش بود که سخنرانی مفصلی در مورد جنگها و خصوصیات اخلاقی خوب کوروش و کارهای نیک او ایراد کرد. به هر حال، سرانجام هر کس مرگ است و شکست کوروش کبیر در واپسین جنگ، اگر چه بسیار سخت بود ولی اهمیت چندانی نداشت. چون شاهنشاهی هخامنشی همچنان به حیات خود ادامه میداد

منبع: جنگهای تاریخ ایران

فرمان دادم بدنم را بدون تابوت و مومیایی،

به خاک سپارند تا اجزای بدنم،

خاک ایران را تشکیل دهد

کوروش کبیر

ماراتن یکی از قاطع ترین و سرنوشت سازترین محاربات بشر است. در این جدال، اگر سپاه عظیم و قدرتمند ایران فاتح میشد، چه بسا که تمدن غرب هرگز گسترش نمی یافت و بجای آن حکومتی نیمه شرقی، نظارت جهان را به عهده میگرفت. اما یونانیها که در پیشاپیش سپاه آنان، نیروی دموکراتیک آتن پیش میرفت، پیروز گشت و در اثر این پیروزی توانست، تمدن خود را از تباهی و فنا، محفوظ بدارد.

جالبترین اظهار نظر، نتایج توأم با تحقیقات علمی (هانس ولبروک) مورخ آلمانی است. او دراین باره مینویسد: ارتش یونان در ماراتن از سربازان پیاده سنگین اسلحه ترکیب شده بود و تشکیل فالانژ ابتدائی را میداد که قابلیت مانور آن محدود به تغییر مکان بطور بطنی بسمت جلو بود. این ارتش مواجه با ارتشی بود که از لحاظ استعداد، کمتر ولی از کمانداران و سواره نظامی که آموزش عالی داشتند، ترکیب شده بود. هرودوت نوشته است که یونانیها با حمله و پیشروی 4800 قدم در وسط دشت ماراتن و خرد نمودن مرکز جبهه ایرانیان، فاتح شدند.(ولبروک) خاطرنشان ساخت که این عمل از لحاظ فیزیکی، غیر ممکن است. طبق آیین نامه های نظامی مشق صف ارتش آلمان، سرباز با تجهیزات کامل میتواند فقط در دقیقه تقریبأ 108 تا 115 قدم بدود. اسلحه آتنیها از سربازان کنونی آلمان سبکتر نبود و دو نقص کلی هم داشتند. یکی اینکه آنان سربازان حرفه ای نبودند، بلکه مردمان غیرنظامی بودند. دیگر اینکه سن غالب آنان از حد مجاز در ارتشهای نوین، تجاوز نمیکرد. به علاوه (فالانژ) یک دسته از سربازان مجتمع و فشرده به هم بود که نمیتوانست همه نوع حرکات سریع را انجام دهد.با حمله از دور به چنین واحدی، فالانژ را به یک توده بدون سازمان تبدیل نموده و ممکن بود توسط سربازان حرفه ای ارتش ایران بدون اشکال از بین بروند. تاکتیکی که توسط هرودوت تشریح شده بود، آشکارا غیر ممکن بود.بیشتر این علت که فالانژ یونانیها در مصاف در زمین باز در پهلو ضعیف و بد و ممکن بود بوسیله سواره نظام محاصره شود. به نظر دلبروک، آشکار بود که نبرد ماراتن در خود دشت به وقوع نپیوسته است، بلکه در یک دوره کوچک در جنوب شرقی و در جایی زد و خرد شده است که ارتفاعات و جنگل، یونانیها را از حرکات محاصره ای محفوظ داشته است. بنظر میرسد موضع دره (وارنا)، یگانه موضع ممکن بود.

به علاوه این موضوع به یگانه راه آتن تسلط داشت. برای رسیدن به شهر آتن، ایرانیان مجبور بودند نیروهای (میلیتار) را از بین ببرند و یا آنکه از جنگ دست بکشند و ایرانیان راه اول را انتخاب نمودند و (میلیتار) در لحظه بحرانی، وضع دفاعی را به حالت تعرض در آورده است. ولبروک در خاتمه مینویسد، دشت ماراتن به قدری کوچک است که تقریبأ 50 سال پیش یک افسر ستاد ارتش آلمان که آنجا را بازدید نموده بود، با تحیر نوشت که برای یک تیپ پروسی (آلمانی) جای کافی برای انجام تمرینات ندارد.

ناپلئون که وقایع نبردهای ایران را به استناد نوشته های هرودوت و سایر منابع یونانی مطالعه نموده است، در یادداشتهای خود چنین مینوسد: در باب فتوحاتی که یونانیها به خود نسبت میدهند و شکستهایی که برای ایرانیان قائلند، نباید فراموش کرد که این گفته ها تمامأ از یئنانیها است و گزاف گویی و لافزنی آنان نیز مسلم میباشد. از طرف ایرانیان نیز نوشته هایی بدست نیامده تا بتوان این نوشته ها را با گفته های یونانیها مقایسه کرد و نتیجه را بر مبنای قضاوت قرار داد

منبع: جنگهای تاریخ ایران

آلبوم عکسهای تخت جمشید

در این بخش وبلاگ، میتونید عکسهای زیبایی از تخت جمشید را دریافت نمایید.عکسهای جدید، به همین بخش اضافه میشوند.عکسها به صورت مجموعه و فشرده شده میباشند.  

 دریافت بخش اول

 دریافت بخش دوم

  دریافت بخش سوم

کوروش کبیر، در زمان جوانی تصمیم میگیرد که قوم پارس را متحد کند تا بتواند علیه آستیاگ وارد جنگ شود. هارپاک که از درباریان و خویشاوندان آستیاگ بود، در این راه، کمک زیادی به کوروش کرد و در نهایت، آستیاگ پس از 35 سال پادشاهی، سرنگون میشود. ولی کوروش او را نکشت و نزد خود، نگاه داشت. کوروش تعدادی از مغان مادی را کشت، چون مخالف او بودند. او توانست اکباتان یا هگمتانه، پایتخت ماد را تصرف کند. کوروش در سال 555(پ.م)، دژ مادی را تسخیر کرد که تاریخ نگاران یونانی آنرا بنام پاسارگاد نوشته اند. نام دیگر پاسارگاد، مشهد مرغاب است. چون شهر پاسارگاد بر روی دشت مرغاب ساخته شده است. از نوآوریهای کوروش، چاپاخانه دولتی یا پست خانه و گردونه چهار اسبه (گونه ای گاری) است که در کناره های آن تیغه هایی فلزی برای نابود کردن سربازان دشمن، جاسازی شده بود.

مبارزه کوروش کبیر با پادشاه لیدیه

با تسخیر هگمتانه در سال 559(پ.م) پادشاهی کوروش آغاز شد. سپس کوروش با کروزوس، پادشاه کشور لیدیه، جنگید و او را شکست داد. او سرانجام توانست شهر ساد طلایی را تصرف نماید. با تسخیر لیدیه، کشورهای ایران و یونان، هم مرز شدند. چون کشور لیدیه در آسیای صغیر قرار داشت. کوروش، کروزوس را اسیر کرد و به همراه خود به ایران آورد و یک پارسی بنام پاکتیاس را مسئول اداره امور مالی و حفظ خزاین نمود. ولی پاکتیاس تصمیم گرفت با خزاینی که کوروش به او سپرده بود، لشکری فراهم آورد و پارسیها را شکست دهد. بنابراین، سر به شورش برداشت و شهر اراک را محاصره نمد. کوروش یک سردار مادی بنام مازارس را برای برقراری نظم و دستگیری پاکتیاس به سارد فرستاد که در نتیجه، پاکتیاس دستگیر شد و دوباره نظم به ساد بازگشت. بعد از این واقعه، کوروش مشغول رفع اغتشاش از فرنگیه و کاریه شد. هر دوی این کشورها در ناحیه آسیای صغیر قرار داشته اند.

حمله کوروش کبیر به ارمنستان

کوروش به فکر حمله به ارمنستان افتاد، چون پادشاه ارامنه به دولت ماد، خراج و مالیات پرداخت نمیکرد و قشون و سرباز به کمک مادها نمیفرستاد. بنابراین کوروش به بهانه شکار با چند سواره نظام، وارد قلمروی ارمنستان شد و به کیاکسار، حاکم مادها گفت که شما سپاهی را گرد آورید و در نزدیکی مرز ارمنستان نگه دارید تا من هرگاه موقعیت را مناسب تشخیص دادم، سپاه شما به ارمنستان بتازد. کیاکسار نیز چنین کرد و در نتیجه، کوروش به راحتی توانست ارمنستان را تصرف نماید. انگیزه جنگ کوروش با کلدانیها به علت حمله آنها به ارمنستان و دزدی و تاراجی بود که کلدانیها انجام میدادند. البته انجام این کار از سوی کلدانیها، به علت تنگدستی و نداشتن زمین کشاورزی مناسب بود. پس از درخواست صلح از طرف کلدانیها، کوروش یک تفاهم نامه صلح بین آنها و پادشاه ارمنستان به امضا رسانید. بر طبق آن، پادشاه ارمنستان پذیرفت که زمین کشاورزی مناسبی را به کلدانیها بدهد و در مقابل، آنها تعهد کردند که اجازه چرای دامهای ارمنی را در چراگاههای خود بدهند و دیگر دست از چپاول و دزدی اموال بردارند

منبع: کتاب معرفی تمام جنگهای تاریخی ایران